સુખડિયા પરિવારે આ ઓળખ ઊભી કરી. દરિયાપાર વસતો કોઈ પણ ગુજરાતી વતનમાં આવે એટલે પાછા જતી વખતે સૂતરફેણી કે હલવાસન ચોક્કસ લઈ જાય. આ મીઠાઈમાં સ્વાદ પણ ખરો અને સુગંધ પણ ખરી.
ખંભાતના સુખડિયા પરિવારે અમેરિકામાં પણ આ મીઠાઈને લોકપ્રિય કરવામાં સફળતા મેળવી છે. મીઠાઈમાં ઈલાયચી અને કેસર યોગ્ય ગુણવત્તા સાથે વાપરવામાં આવે. તેની લોકપ્રિયતાના પાયામાં ગુણવત્તા છે.
સંસ્કૃતિ-સેવા અને સ્વાદના સમન્વય સમા જયંતભાઈ સુખડિયાએ શિકાગોમાં અઢી દાયકા પહેલાં સુખડિયા સ્વીટ અને ફરસાણનો પ્રારંભ કર્યો હતો. પારકા પ્રદેશમાં સૂતરફેણી, હલવાસન તથા અન્ય ફરસાણો તૈયાર કરવામાં ધીરજ અને મહેનત જોઈએ.
અલાસ્કામાં રબ્બરના વૃક્ષ કે ચા ઉગાડવા જેવું કામ જયંતભાઈ અને તેમનાં જીવનસાથી દીનાબહેને કરી બતાવ્યું હતું.
દીનાબહેન અને જયંતભાઈ 1997માં શિકાગો ગયાં હતાં. તેમણે ડેવોન વિસ્તારમાં સુખડિયા સ્વીટ અને સ્નેક્સનો પ્રારંભ કર્યો હતો. તેમના ભાઈ પીયૂષભાઈએ ન્યૂજર્સીમાં સૂતરફેણી, હલવાસન, ઘેબર, ઘારી અને બીજી મીઠાઈઓ બનાવી.
આ બંને ભાઈઓએ અમેરિકામાં વસતા ભારતીયો તથા અન્ય લોકોને સાચો સ્વાદ સુલભ કરાવી આપ્યો.
મીઠાઈ અને ફરસાણમાં મધ્ય ગુજરાતના સુખડિયા પરિવારોનું મોટું પ્રદાન છે. ડાકોરમાં ગોમતી તળાવના ઘાટ પર બાપાલાલના ગોટા મળે છે. વિનોદભાઈ સુખડિયા, મનનભાઈ સુખડિયા, રાહુલભાઈ સુખડિયા, મેહુલભાઈ સુખડિયાએ બાપાલાલના ગોટા આખા વિશ્વમાં જાણીતા કરી દીધા છે.
ગુજરાતની ખાણીપીણીના વૈશ્વિક પ્રસારમાં સુખડિયા પરિવારોનું પ્રદાન એ એક લેખનો નહીં, પરંતુ એક પુસ્તકનો વિષય છે.
આલેખનઃ રમેશ તન્ના